கவிதைகள் (சமூகத்தின் சங்கமம்)

அழகிய நீல வானம்  பறவை தனதுலகாய் அதை ஆளும் மேக தரையில் காலூன்றி  வேகமாய் சிறகசைவின்றி நகர்ந்தோடும் உயர பறக்க உணவு கிடைக்குமிட மெதுவோ உணவாக இறைதேடி அலைந்திடுமோ இல்லை உணர்வாக இறையோடு இயங்கிடுமோ கீழிருக்கும் உயிரினமே கீழாகத் தோன்றிடுமோ பார் பறந்தார் போல பறப்பதற்கு சிறகு சிதையாமல் பார்த்துக்கொள் நீ விரும்பும் உலகு

சூடு பறக்குற சாயா ஒரு புறம் நறுமணப்  பூவை  விக்கிற ஆயா. ஓடி விளையாடுற குழந்த நாக்கு நல்ல  ருசிய தருமந்த எலந்த. தூரத்தில் தெரியுது மலை தான் அழகிய இயற்கைக்கு இது பெரும் கலைதான் செம்மண் வாசம் வீசுற பூமி மாலை நேரச் செங்கதிர் வானக் காமி மேல பறந்த அந்நேரம் கீழே பாத்தேன்  ஊரே ஒரு புள்ளி கோலம் நிலவ பார்க்கிற போதும் அந்த விண்மீன் படை வியப்பினை கூட்டும் நிமிர்ந்து நடந்திடும் போதும்  தரை நகர்வதை என் கால் காட்டும் எல்லை இல்லா தொலைவின்  வண்ணம் நீலம்  அடர் இருளது விடியும் வரை தான் நீளும்.