கவிதைகள் (சமூகத்தின் சங்கமம்)

நட்பு னு சொல்லிக்க நாம ரெண்டு பேருடா சுத்தி திரிஞ்சே உறவாடுனோம் அது நம்ம ஊருடா அப்படி இப்படி இருந்த காலம் நீ இறந்த காலத்தில் கலந்தாச்சுடா கூட்டா சுத்தி வந்தோம் கூட்டாளி போல இப்ப நா தேடுறேன் டா உன்ன காணல நேத்து வாழ்க்கைய நா நெனச்சு பாக்கல கூப்பிட்ட நேரத்துல என்னால் வர முடியல அன்னக்கினு பாத்து எனக்கு குடிக்க கூட புடிக்கல உதவினு கேட்ட போது பொய்யுனு நா நெனசிட்டேன்  அதனால தானே மச்சான் உன்ன இப்ப தொளச்சிட்டேன் Glassஅ பாக்குறப்பலாம் உன்னுடைய நியாபகம் Clauseஆ இருந்த நட்புக்கு செஞ்சிபுட்டேன் பாதகம் அடிச்ச சரக்கு கூட சீக்கிரமா தெளிஞ்சுடும் போன உன் உசுர - என்  மனசு என்னக்கும் நெனச்சிடும்.

மனிதனாக பிறந்தது தப்பா மனிதநேயம் மறந்தது தப்பா நாடென்பதே வசிப்பிடமப்பா நாடி வாழ்வை நீ நடத்திடப்பா நானென்பது உயிரா உடலா வாழ காரணம் உணவா உறவா உயர காரணம் உழைப்பா பறிப்பா தேட காரணம் ஆசையா தேவையா படிப்பின் பின்புலம் அறிவா பணமா அழகென்பது நிறமா குணமா நிழலென்பது இருளா துணையா தனிமை அது தவிப்பா வரமா உலகென்பது பொதுவா சுயமா உயிரென்பது துடிப்பா காற்றா கடவுள் இங்கு உணர்வா கலையா  இத்தனைக்கும் காரணமாம் உடல் சுகமும் தசையும் மட்டும் தானோ.