கவிதைகள் (சமூகத்தின் சங்கமம்)

ஈரத் தென்றல்  எனை மீறிச் செல்ல இரவுச் சந்தன மேகங்கள் பன்னீர்ப் போல  சந்தக்கவிமழை தூவிச்செல்ல.   சிந்தித்து  சூடாகிய மண்டையோட்டுக்கு விடையானது மழையின் சுவடு - அதன்வழி வந்த உள்ளக் குளிருக்கு  உடையானது தேநீர்ச் சூடு. அரைகுறை மூச்சிழுத்து  பழகிய எனக்கு  ஆழப் பெருமூச்சு  அடிவயிற்றை தொட்டவுடன் அங்கமெல்லாம் சிலுசிலுத்த அக்கணத்தொரு ஒளித் திருடன்  வெடியைப் பற்ற வைத்துப் பதுங்கியதும்  வெடித்தவுடன் இடியாச்சு இப்படியே இரவு கழிந்து  கதிர் வராமலேயே விடிஞ்சாச்சு.... இது மழைக்காலத் தொடர் கதையாச்சு.

அந்தி சாயும் சூரியன்  அநியாயமாய் சிவக்கிறான்  இடைமறித்த மேகங்களின்  எதிர் போரை கண்டதும். நாளை விடிவு தர முடியாதோ இந்நாளே என் நாளின்  இறுதி நாள் ஆகிவிட்டால்  என்ன செய்வதெஎன்று  ஏக்கத்தோடு மறைகிறான் எதிர்பார்க்கிறேன்  நாளை விடியலில் ஏக்கங்கள் புன்னகையாய் மாறி  அவன் பிரகாச ஒளியைக் காண